Grób zmarłej w 1890 roku Marii Honoraty Dąmbskiej ze Szczepanowskich h. Prus, córki właściciela dóbr Kościejów, żony Karola Ludwika Dąmbskiego (1859-1936).
Maria Dąmbska w akcie zgonu opisana została jako właścicielka dóbr Górka Kościejowska. Urodziła się w Rachowie koło Annopola w 1864 roku, była córką Tomasza Szczepanowskiego (1833-1898) i Emilii z Leszczyńskich (zm. 1907), ówczesnych właścicieli Rachowa.
Pozostawiła po sobie troje małych dzieci: Rudolfa
ur. 1886, Alojzego ur. 1888 i Zofię ur. 1889.
Siostra Marii, Stanisława Szczepanowska wyszła za mąż za urodzonego w Zarogowie Stefana Katerlę,
Grób Marii Dulińskiej, właścicielki majątku Rzeszutki oraz Jana Bogackiego, urzędnika Komory Celnej.
Pomnik nagrobny Juliusza Czechowskiego.
Grobowiec Godlewskich i Grabkowskich.
Napisy na grobowcu:
Rodzina Godlewskich. Siedzą od lewej: Emil, Maria z Popielów - żona Mścisława, Mścisław, Paulina z Woźniakowskich - żona Gabriela. Stoją od lewej: Mścisław (junior), Stefan, Gabriel, Waleria z Walchnowskich - żona Stefana.
Fotografia pochodzi z wydanych w formie książkowej listów H. Sienkiewicza:
Listy do Mścisława Godlewskiego, Wrocław 1956.
Godlewscy - właściciele Marchocic i Klonowa.
Ród Godlewskich na przestrzeni wieków rozprzestrzenił się tak, że aż 95 Godlewskich podpisało elekcję Augusta II w 1697 roku. Linia Godlewskich znajdująca się w kręgu naszych zainteresowań pieczętowała się herbem Gozdawa.
Opowiadanie zaczniemy od Walentego, viceregenta i sędziego grodzkiego kolneńskiego, dziedzica dóbr Włodki w powiecie Łomżyńskim, ożenionego Katarzyną Szulborską.
Walenty i Katarzyna mieli dwóch synów, z których Franciszek przeniósł się w krakowskie i dowiódł swego szlachectwa w 1804 roku w Galicji Zachodniej. Jego dzieci z małżeństwa z Ireną z Głębockich: Wespazjan (1811-1851), Robert (1813-) i Wiktoryn Łukasz Korneliusz (1816-1903), używający imienia Korneliusz.
Wespazjan zmarł jako kawaler w 1851 roku w Szczekocinach. Robert Godlewski miał syna Bronisława i dwie córki: Stefanię i Helenę.
Korneliusz Godlewski miał 2 żony. Z pierwszego małżeństwa z Emilią z Rayskich h. Kietlicz miał czterech synów: Mścisława, Emila, Gabriela i Stefana.
Emilia Godlewska zmarła w 1854 roku w majątku Kępie dzierżawionym przez Korneliusza rok po urodzeniu najmłodszego syna Stefana.
Z drugiej żony, Kazimiery Grabkowskiej h. Jastrzębiec miał trzy córki: Marię Annę Irenę (1872- ) za Pomorskim, Irenę Emilię Helenę (1874- ) za Zarzyckim i Emilię Zofię Elżbietę (1877- ) za Hulewiczem.
Czterej bracia z pierszego małżeństwa byli wszechstonnie uzdolnieni i wykształceni (za PSB):
Mścisław Franciszek Daniel (1846-1908) urodzony w Krasocinie uczęszczał do szkół w Pińczowie i Kielcach, by w 1867 roku ukończyć Wydział Prawny warszawskiej Szkoły Głównej. Studia uzupełnił w Berlinie, Paryżu i Heidelbergu. Po krótkiej praktyce rolnej w miechowskiem odbył aplikację sądową w Warszawie. Ożeniony z Marią Popielówną, z którą miał syna Mścisława.
Z upływem czasu piastował różne stanowiska w warszawskich instytucjach: sekretarza Komisji Sprawiedliwości w Wydziale Karnym, podsekretarz Departamentu Karnego Warszawskiej Izby Sądowej, radca Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego.
Od 1872 roku zamieszczał publikacje w Niwie, której był współwłaścicielem (z Ochorowiczem, Sienkiewiczem i Jeleńskim) od 1875 roku. Od 1887 roku do końca życia był redaktorem naczelnym Słowa. Zmarł w Nałęczowie, pochowany został w rodzinnym grobowcu w Racławicach.
Emil (1847-1930) urodził się w Krasocinie, szkoły średnie ukończył w Kielcach i Warszawie. Był wybitnym botanikiem i profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1869 roku ukończył wydział matematycznoprzyrodniczy Szkoły Głównej w Warszawie, w 1872 roku uzyskał tytuł doktora w Jenie, a rok później docenta fizjologii roślin na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wykładowca Politechniki i Uniwersytetu we Lwowie, profesor Wyższej Szkoły Rolniczej w Dublanach, dyrektor Studium Rolniczego UJ. Doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Warszawskiego, Lwowskiego i Wileńskiego.
Dzieci Emila z małżeństwa z Zofią Roszkowską (1848-1911):
Marian (1874-1958), najstarszy syn Emila, doktor medycyny, prowadził praktykę lekarską w Krakowie.
Emil junior (1875-1944) - profesor embriologii i biologii, dziekan Wydziału Lekarskiego UJ, senator RP.
Tadeusz (1878-1921), najmłodszy syn Emila, w 1903 roku uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie Jagiellońskim, wykładowca, dziekan i rektor Politechniki Lwowskiej. Badania nad radioaktywnością przyczyniły się do jego przedwczesnej śmierci.
Gabriel (1851-1908) - urodzony w Kępiu ziemianin i konserwatywny działacz społeczny. Studiował agronomię na uniwersytetach w Berlinie i Lipsku. W 1889 roku podczas zjazdu ziemian w majątku Klonów zainicjował utworzenie towarzystwa rolniczego.
Publikował w Niwie i Słowie, gdzie poruszał sprawy gminne i szkolne. Głosił współpracę ziemian z włościanami w ramach kółek rolniczych. Inicjator wystawy rolniczej w Miechowie w 1903 roku.
W 1906 roku opublikował opracowanie "O sprawie agrarnej". Odmówił przyjęcia mandatu do Dumy, rosyjskiego parlamentu.
Od 1907 roku prezes kółek rolniczych. W 1909 roku otrzymał od władz rosyjskich nakaz opuszczenia kraju, co prawdopodobnie przyspieszyło jego śmierć w swym majątku w Bukowskiej Woli.
Gabriel Godlewski ożenił się z Pauliną Woźniakowską z którą miał dwie córki: Anielę (1882-1970), żonę Juliusza Zdanowskiego, polityka i działacza społecznego, właściciela Śmiłowic i Helenę (1884-1967) zamężną za Arkadiuszem Osuchowskim, właścicielem Pierocic.
Stefan (1853-1929) - uczęszczał do gimnazjum rządowego w Pińczowie, a następnie ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1881 roku adwokat przysięgły, członek zarządu Komitetu Osad Rolnych i Przytułków Rzemieślniczych. Dużo podróżował po Europie. Publikował artykuły w prasie warszawskiej pod pseudonimem "Chorąży" reprezentując kierunek konserwatywny. Poseł do rosyjskiej Rady Państwa, gdzie był członkiem Komisji Prawnej. Był przeciwny wywłaszczaniu ziemian. Pod koniec życia przeniósł się do Marchocic, gdzie zmarł w 1929 roku. Pochowany w rodzinnym grobowcu w Racławicach.
_______________________________
Na zdjęciu u góry: tablica pamiątkowa poświęcona Gabrielowi Godlewskiemu w krużgankach Bazyliki Grobu Bożego (w nowym miejscu, stan na rok 2017).
Pomnik nagrobny - brak informacji o pochowanej osobie.
Napis częściowo nieczytelny:
Ten posąg będzie
otaczał twe zwłoki
Mężu Cnót ...
wspomnienia ...
Twa strata złączy
też...
Przypomni...
Znak na tylnej ścianie pomnika.
Grób Stefana Sikorskiego h. Kopaszyna, właściciela Dziemięrzyc zamordowanego w 1919 roku.
Stefan Bronisław Jarosław Sikorski był synem Juliana Sikorskiego i Stefanii z Blaskich, właścicieli majątku Poręba Dzierżna, gdzie urodził się w 1879 roku. Wyryty na grobie rok urodzenia - 1880 - odbiega od daty z aktu urodzenia.
Stefan Sikorski był bratem Róży z Sikorskich Lewartowskiej, która wraz z mężem objęła po jego śmierci Dziemięrzyce.
Grób Stanisława Radońskiego i Józefy z Pnie(w)skich Radońskiej.
Napis:
Stanisławowi Radońskiemu
Zmarłemu dnia 27 lutego Roku 1837
w wieku życia 70-tym
Józefie z Pnieskich Radońskiey
zeszłej z tego świata dnia
4 lutego roku 1842 w
wieku życia 57
Przywiązane i wdzięczne córki
ten kamień na cześć ich kładą
Polecają ich dusze modłom pobożnych
Grób Wiktora Błeszyńskiego, właściciela emfiteutycznego dóbr Marchocice.
Wiktor Adam Daniel Błeszyński z Błeszna, h. Oksza urodził się w 1806 roku w Łapszowie.
Z żoną Olimpią Justyną Radońską miał troje dzieci (wg Minakowskiego). Teodorę za Zygmuntem Humnickim, Marię za Adamem Wielowieyskim oraz Henryka.
Był więc Błeszyński dziadkiem Stefana Wielowieyskiego, właściciela Zaryszyna i posła do rosyjskiej Rady Państwa oraz prapradziadkiem Andrzeja Wielowieyskiego, posła i senatora III RP, wicemarszałka Senatu I kadencji. W kolejnym pokoleniu - przodek dziennikarki Dominiki Wielowieyskiey.
Blok piaskowca na grobie Błeszyńskiego.
Grób Jana Kantego i Salomei z Szybalskich Łąckich, właścicieli dóbr Janowiczki i Lipowiec. Poniżej zdjęcie grobowca Łąckich, gdzie także widnieją napisy z ich imionami. Można wnioskować, że są symboliczne, lub też przeprowadzono ekshumację na nowe miejsce pozostawiając starszy, żeliwny nagrobek z krzyżem.
Jan Kanty Łącki h. Korzbok (1789-1849).
Salomea z Szybalskich Łącka h. Prus I (1801-1866).
Grób /grobowiec/ rodziny Łąckich.
Nagrobek Teresy z Engliszów Ponińskiej, córki Jana Nepomucena i Antoniny (Joanny Antoniny) z Czajkowskich, urodzonej w Łanach Wielkich koło Żarnowca. Antonina zmarła w 1891 roku w Racławicach. Nazwisko "Ponińska" mogłoby świadczyć o powiązaniu z arystokratycznym rodem, jednak okazuje się, że Teresa zarówno wywodzila się z rodziny urzędniczej, jak też wyszła za mąż za urzędnika.
Mężem Antoniny był Ferdynand Poniński, urzędnik biura powiatowego w Olkuszu (1857).
Ojcem Teresy Ponińskiej był Jan Englisz (inna forma nazwiska: Jenglisz), ekspedytor poczty w Pilicy (1819-1831).
Teresa (ochrzczono ją prawdopodobnie jako Jadwigę Teresę) miała siedmioro rodzeństwa: Petronela Józefa, Stanisław, Aniela, Julianna, Jan Nepomucen Hipolit, Jan Wojciech, Jan Aleksander. Nadawanie takich samych imion braciom świadczy prawdopodobnie o tym, że nie dożywali oni wieku dorosłego.
Co Teresa Ponińska mogła robić w Racławicach? Otóż po analizie posiadanych materiałów okazało się, że była matką ks. Adama Ponińskiego, proboszcza parafii Racławice w latach 1887-1908.
Kreator stron internetowych - przetestuj